پیاز داغ تُرد

پیاز داغ (Fried onion) یا پیاز سرخ‌کرده یکی از چاشنی‌ها و از عناصر اصلی غذاهای ایرانی است که در اغلب غذاهای ایرانی استفاده می‌شود. پیاز داغ علاوه بر تأثیر بر رنگ و بوی غذا، طعم دلپذیری نیز به آن می‌دهد. آش رشته و عدسی از جمله غذاهایی هستند که با این چاشنی مصرف می‌شوند.

این روزها فروش پیاز داغ‌ های آماده بسیار متداول شده است. این که این نوع از پیاز داغ‌ ها مشکلی ایجاد می ‌کنند یا خیر بسته به نحوه تولیدشان دارد. اگر تولید با روش مناسب و استاندارد انجام شده باشد، قاعدتا مشکلی ایجاد نمی ‌کنند.

كلاً در فرآیند صنعتی برای مواد غذایی تولید شده یک مجوز تولید و بسته ‌بندی از اداره نظارت بر مواد غذایی معاونت غذا و داروی وزارت بهداشت داده می ‌شود. اگر ماده غذایی کنترل شده و شماره بهره ‌برداری تولید، داشته باشد به معنی آن است که فرآیند توسط کارشناس سازمان بهداشت مواد غذایی مورد ارزیابی و بررسی قرار گرفته و مشکلی از نظر فرآوری، تهیه، بهداشت و سلامت آن وجود نداشته و قابل مصرف است. این موضوع در مورد تمامی مواد غذایی صنعتی مصداق دارد.

نکته قابل توجه این است که عوامل مختلفی بر ارزش تغذیه ای مواد غذایی تازه اثر می ‌گذارد. قبلا هم بارها اشاره کرده‌ ام که هرچه بیشتر از غذاهای تازه به سمت غذاهای فرآوری‌ شده می ‌رویم و هرچه آن غذاها برای مدتی طولانی‌ تر و در شکلی غیر طبیعی ‌تر نگهداری می ‌شوند، ارزش غذایی آن ها کمتر خواهد شد؛ مثلا پیاز خام، ویتامین C بالایی دارد اما پیاز داغ تقریبا ویتامین C ندارد و وقتی برای مدت زیادی نیز بخواهیم آن را به شکل آماده نگهداری کنیم، سایر مواد مغذی‌ اش نیز تغییر ظرفیت داده و از ارزش غذایی آن بیشتر کاسته می ‌شود.

البته ما بسیاری از غذاها را به خاطر ارزش غذایی ‌شان نمی ‌خوریم، بلکه به خاطر طعم، بو، مزه، رنگ و شکل ظاهری مصرف می ‌کنیم. پیاز داغ هم اساسا بیشتر به عنوان یک چاشنی مصرف می‌ شود. مصرف متعادل‌ این دسته از غذاها نه مشکلی برای سلامت دارد؛ نه ارزش غذایی خاصی دارد که بخواهیم آن ها را برجسته کنیم. اما باز هم بویی که پیاز داغ تازه دارد با بوی پیاز داغ آماده چند روز مانده قابل مقایسه نیست. پس چه بهتر که آن را تازه به تازه تهیه و میل كنید.

برای مشاهده رسپی آش رشته کلیک نمایید.

(این رسپی توسط تیم آشپزخانک ترجمه شده است. در صورت کپی برداری منبع آن ذکر شود.)