شله‌ زرد

شله‌ زرد یک دسر سنتی ایرانی است که در بعضی اعیاد و عزاداری‌ها طبخ و توزیع می‌شود.

اولین دسر ها آبنبات هایی بودند که از خرمای خشک و موم کندوی زنبور عسل ساخته شده بودند. قرون وسطی، زمانی که شکر برای اولین بار به صورت کلی تولید شد، مردم از طعم شیرینی ها لذت می بردند و شیرینی چیز جدیدی به حساب می آمد. اما چون شکر بسیار گران بود فقط افراد ثروتمند از شیرینی ها و دسر ها بهره مند بودند.

ریشه ی اولین دسر ها ی محبوب، مانند بستنی های منجمد شده، به قرون وسطی بر می گردد زمانی که خانواده ی سلطنتی درخواست یخ تازه ی طعم دار شده با عسل یا شربت میوه را کردند.

شله‌ زرد به خاطر وجود زعفران، زردرنگ و شیرین است و روی آن را دارچین و خلال بادام و خلال پسته می‌ریزند. شله‌زرد عموماً به یک طریق پخته می‌شود و به‌خصوص از آن در ماه رمضان برای صرف افطار استفاده می‌شود.

از مواد تشکیل‌دهندهٔ شله زرد می‌توان به برنج، شکر، زعفران، گلاب، هل، مغز پسته یا بادام، دارچین و روغن یا کره اشاره کرد. از آنجا که این دسر بیشتر در ایام مذهبی طبخ و توزیع می‌شود، روی آن را با پاشیدن دارچین منقوش به عبارات مذهبی می‌کنند.

(این رسپی توسط تیم آشپزخانک ترجمه شده است. در صورت کپی برداری منبع آن ذکر شود.)