آشپزخانک هپاتیت ب

هپاتیت ب

هر آنچه که درباره هپاتیت B باید بدانیم

هپاتیت B یا هپاتیت ب نوعی بیماری عفونی ویروسی در انسان است که ویروس هپاتیت بی (HBV اچ‌بی‌وی), عامل آن است.

بیشترین آسیب این بیماری متوجه کبد بیمار است. ویروس این بیماری می‌تواند سبب هر دو حالت حاد یا مزمن آن شود. ویروس هپاتیت ب یکی از جدی‌ترین انواع هپاتیت را سبب می‌شود.

در بسیاری از بیماران در ابتدای آلودگی و عفونت اولیه اثری از نشانه‌های بیماری دیده نمی‌شود.

در برخی شروع و توسعه سریع بیماری با استفراغ، زردی پوست، خستگی، ادرار تیره و درد شکم همراه است. این نشانه‌ها اغلب یکی دو هفته ادامه می‌یابند و به ندرت پیش می‌آید که این عفونت اولیه سبب مرگ بیمار شود.

آغاز بروز علائم بیماری ممکن است ۳۰ تا ۱۸۰ روز به طول انجامد. در میان کسانی که در هنگام تولد خود این آلودگی را تجربه می‌کنند حدود ۹۰ درصد هپاتیت B آن‌ها مزمن است در حالی که کمتر از ۱۰ درصد از بیمارانی که پس از پنج سالگی آلوده شوند هپاتیت B آن‌ها مزمن خواهد بود.

هپاتیت ب

بیشتر کسانی که این بیماری را به صورت مزمن دارند هیچ نشانه‌ای از آن بیماری نشان نمی‌دهند؛ با این حال در نهایت این آلودگی می‌تواند به ابتلای به بیماری‌های سیروز و سرطان جگر (Hepatocellular carcinoma) کمک کند و آن را پیچیده‌تر سازد. در اثر این پیچیده‌گی آمار مرگ در پی آن بیماری‌ها ۱۵ تا ۲۵ درصد بیشتر از دیگران است.

انتقال این ویروس با قرار گرفتن در معرض خون یا مایعات بیولوژیکی آلودهٔ بدن فرد آلوده صورت می‌گیرد. در مناطقی که این بیماری شایع و بوم‌زاد است، این انتقال در زمان تولد یا از راه تماس با خون افراد دیگر در دوران کودکی شایع‌ترین راه انتقال هپاتیت B است.

در مناطقی که این بیماری نادر است، متداول‌ترین شیوهٔ انتشار این عفونت از مسیر استفادهٔ کاربران تزریق درون‌وریدی مواد مخدر، و مقاربت جنسی است.

ویروس هپاتیت ب

این ویروس عامل مولد هپاتیت ب است و جزء ویروس‌های کبدی دارای DNA طبقه‌بندی می‌شود. HBV از خانواده Hepadenaviridae می‌باشد. بافت هدف این بیماری و میزبان آن محدود و فقط در کبد، گاهی پانکراس و کلیه انسان و میمون را نیز آلوده می‌کند.

این ویروس کوچک، دارای پوشش، دارای DNA دو رشته و حلقوی که قسمتی از آن تک رشته‌ای است ودارای آنزیم ریورز ترانس کرپیتاز (RTase) است که این آنزیم چسبیده به ژنوم ویروس است و دارای فعالیت ریبونوکلئاز است.

علایم

علایم و نشانه‌های هپاتیت ب معمولاً ۳ ماه بعد از آلوده شدن به ویروس HBV ظاهر می‌شوند و می‌توانند طیف گسترده‌ای از علایم را شامل شود، علایم عفونت هپاتیت ب می‌تواند شامل:

درد شکم
ادرار تیره
تب
درد مفاصل و ماهیچه‌ها
حالت تهوع و استفراغ
زرد شدن پوست و سفیدی چشم ها
خستگی و ضعف

نحوه انتقال هپاتیت B

دلیل ابتلا به بیماری هپاتیت ب، ویروس این بیماری بنام HBV یا ویروس هپاتیت ب است. درسالهای ۱۹۸۲تا۱۹۸۶ باتوجه به اطلاع و علم کافی دولت وقت ایران و سازمان انتقال خون ایران، خونهای آلوده به ویروس HIV،هپاتیتc،هپاتیتB از کشور فرانسه وارد ایران شد.

در سالهای جنگ بسیاری از مجروحین جنگی در بیمارستان ها و مراکز درمانی کشور بر اثر تزریق اینگونه خونهای آلوده به ویروس ایدز و هپاتیت مبتلا شدند.

دلایل معمول انتقال هپاتیت ب به بدن افراد شامل:

۱)تماس جنسی، درصورتی‌که شما رابطه جنسی محافظت نشده با فرد مبتلا به این بیماری داشته باشید که خون، بزاق، منی یا ترشحات واژنی‌اش وارد بدن شما شود، ممکن است شما مبتلا شوید.

۲)استفاده از سوزن مشترک، ویروس هپاتیت ب به راحتی از طریق سوزن و سرنگ آلوده به خون فرد مبتلا منتقل می‌شود. این راه شامل تیغ اصلاح و لوازم دندانپزشکی غیر استریل نیز می‌شود.

۳)انتقال از مادر به فرزند، زنان باردار مبتلا به این بیماری می‌توانند ویروس را به بدن فرزند خود منتقل نمایند.

۴)انتقال از راه تزریق خون وفراورده‌های خونی بیمار مبتلا به فرد سالم. امروزه چون قبل از انتقال خون، سالم بودن خون اهداشده از نظر ویروس هپاتیت بررسی می‌شود احتمال ابتلا از این طریق بسیار کاهش یافته‌است ولی درگذشته بیماران بخصوص بیماران هموفیل که نیاز به تزریق خون مکرر داشتند اغلب از این راه مبتلا به هپاتیت می‌شدند.

۵-احتمال انتقال این بیماری از طریق استنشاق سرم افرادی که خیلی آلوده هستند وجود دارد.

هپاتیت ب

هپاتیت B یکی از بیماری‌های واگیردار کبد است که براثر عفونت و وجود ویروس هپاتیت B ایجاد می‌شود. این بیماری معمولاً از طریق خون و ترشحات اندام‌های تناسلی از شخص آلوده به ویروس هپاتیت به شخص دیگری منتقل می‌شود.

این انتقال ممکن است از طریق تماس جنسی با شخص بیمار، مسواک‌ آلوده، فرو رفتن سر سوزن آلوده در پوست یا استفاده مشترک از تیغ، سوزن، سرنگ و سایر وسایل استعمال دارو رخ دهد. همچنین این بیماری می‌تواند از مادر بیمار به نوزاد تازه متولد شده هم سرایت پیدا کند.

این ویروس به وسیله تماس‌های عادی مثلاً از طریق لیوان، قاشق و چنگال یا استفاده از حواله مشترک، انتقال پیدا نمی‌کند.

هپاتیت B حاد، یک عفونت ویروسی کوتاه مدت است که در طول شش ماه اول بعد از آنکه بیمار در معرض ویروس هپاتیت قرار گرفت، ایجاد می‌شود. عفونت حاد در اکثر موارد بهبود می‌یابد و تنها در کمتر از ۵ درصد می‌تواند مزمن شود.

هپاتیت B مزمن، یک بیماری خطرناک است و باید تحت درمان دارویی قرار گیرد تا به شرایط خطرناکی مانند نارسایی کبدی، سیروز و سرطان کبد تبدیل نشود.

زنان باردار حتماً آزمایش هپاتیت B را انجام دهند تا در صورت ابتلاء مادران، اقدام لازم برای پیشگیری از ابتلا نوزاد به بیماری، انجام گیرد. این بیماری در مورد ابتلا مادرزادی با درگیری نوزاد، اکثرا مزمن می‌شود و علامت دار نیست.

هرچند علایم حاد بیماری بصورت علایم سرما خوردگی و درد بدن و خستگی است، اما سایر علایم بیماری شامل کم اشتهایی، حالت تهوع، خستگی و بی‌حالی شدید، تب، ضعف و سوزش عضلات، زرد شدن رنگ پوست و سفیدی چشم‌ها، تیره شدن رنگ ادرار، خاکستری یا روشن شدن رنگ مدفوع، درد در ناحیه شکم و اطراف ناف است. گاه هیچ علامت واضحی وجود ندارد و بیماری به آهستگی مزمن می‌شود.

هر آنچه که درباره هپاتیت ب باید بدانیم

۹۵ درصد افراد مبتلا به هپاتیت B حاد سلامت خود را باز یافته و نسبت به آن ایمنی پیدا می‌کنند ولی ۵ درصد مبتلایان تبدیل به ناقل می‌شوند و درصدی از ناقلین گرفتار نوعی بیماری به نام هپاتیت B مزمن یا سرطان کبد خواهند شد.

راه مطمئن و موثر پیشگیری این بیماری، واکسیناسیون است. واکسن این بیماری در ۳ تزریق زیر پوستی طی دوره‌های ۶ ماهه زده می‌شود که ۹۰ تا ۹۵ درصد ایمنی زایی دارد.

افراد شاغل در حرفه‌های پزشکی، دندانپزشکی، کسانی که یکی از اعضاء نزدیک خانواده‌اش به هپاتیت دچار است، معتادان تزریقی و بیماران مبتلا به نارسایی کلیه که از دستگاه همودیالیز استفاده می‌کنند؛ همواره بیشترین افراد در معرض خطر هستند.

هپاتیت B مزمن فعال که با اختلال آنزیم های کبد و سطح مثبت و بالای ویروس همراه است، می‌تواند به نارسایی کبد و سرطان کبد منجر شود. لذا درمان آن لازم است. همچنین نیاز است از نظر عوارض کبدی بصورت دوره‌ای بررسی شود.

در حالت ناقل که آنزیم‌های کبد نرمال هستند اما ویروس در بدن وجود دارد و به کبد آسیب نمی‌زند، نیاز به درمان نیست اما بررسی دوره‌ای از نظر عوارض احتمالی لازم است.

بیماران نیاز به رژیم درمانی خاصی ندارند اما در کل مصرف قهوه می‌تواند به التیام آسیب‌های کبدی کمک کند./ منبع: عصر ایران، ویکی پدیا

هر آنچه که درباره هپاتیت B باید بدانیم