برگ مو، خانگی اش بهتر است.

از نظر تغذیه، برگ مو اشتهاآور و مقوی است و در درمان زکام و عفونت روده توصیه می شود.

برگ مو، ضدعفونی کننده سیستم گوارش است و تحقیقات نشان داده اند که ضماد آن سردردهای میگرنی را برطرف می کند. یکی دیگر از ویژگی های آن قابض بودن است و برای رفع اسهال، استفراغ و اختلالات گردش خون در بلوغ و یائسگی توصیه می شود. نتایج برخی تحقیقات نشان داده دم کرده آن در رفع اختلالات یائسگی، رفع بی نظمی دستگاه وریدی و بواسیر تاثیرگذار است.

در برگ مو ساکاروز، بتاکاروتن (پیش ساز ویتامین A)، تارتاریک و مالیک اسید، پتاسیم و آهن و به مقدار کمی ویتامین C وجود دارد. بیشترین خاصیت برگ مو به فیبرهای موجود در آن برمی گردد. البته میزان فیبر در برگ های لطیف تر نسبت به برگ های ضخیم تر کمتر است.

به عبارت دیگر اگر چه برگ های لطیف و ضخیم از نظر خواص یکسان هستند اما قسمت نازک تر برگ خواص کمتری در مقایسه با برگ ضخیم دارد. در ضمن، هر چقدر رنگ سبز برگ ها تیره تر باشد، بتاکاروتن (پیش ساز ویتامین A) بیشتری خواهد داشت. ترش مزه بودن برگ مو نیز به دلیل وجود اسیدهای آلی (اسید مالیک و تارتاریک و…) است.

برگ مو معمولا برای پیچیدن دلمه استفاده می شود و پختن و سرخ کردن آن تا حدی باعث تغییر برخی از مواد مغذی اش، به خصوص ویتامین C می شود بنابراین چه بهتر که شیوه پخت برگ مو در مدت زمان کمتر و با حرارت پایین باشد. در این صورت، ضریب تبدیل بتاکاروتن به ویتامین A سه برابر می شود.

به عنوان آخرین نکته، پیشنهاد می کنم برگی که در غذاها استفاده می کنید از درختچه های موی خانگی تهیه شوند تا احتمال زدن سم به آن در کمترین میزان باشد. برگ ها را قبل از مصرف کاملا تمیز کنید یعنی آن را داخل پارچه خیس قرار بدهید و در مدت زمانی کوتاه آن را مصرف کنید.

نگهداری برگ مو در فریزر یا آب نمک نیز توصیه نمی شود و بهتر است این برگ را در فصل خود و تازه به تازه به مصرف برسد.